30 Δεκεμβρίου 2018
Η Αθήνα, το φως της, οι αμέτρητες ιστορίες της που ξεπηδούν από τα χιλιάδες έτη που κατοικείται. Πολλές ιστορίες της λησμονούνται για αιώνες κι επανέρχονται, άλλες χάθηκαν διά παντός. Ο περιπατητής του αρχαίου κέντρου των Αθηνών, ιδίως δε ο βιαστικός, στέκεται σε όσα πιάνει το μάτι, στα σπουδαία και λαμπρά μνημεία. Όμως στις σκιές τους φωλιάζουν μικρότερης εμβέλειας θησαυροί που κάποτε ήταν σπουδαίο μέρος της καθημερινής ζωής των κατοίκων της πόλης. Φτάνοντας στα σκαλιά του Ωδείου Ηρώδου Αττικού δεξιά σώζεται ρωμαϊκή δεξαμένη. Η αριστερή πλευρά όμως είναι που κρύβει μυστικά.
Λίγα μέτρα πιο μέσα ορθώνεται μαρμάρινη στήλη και πέτρινος περίβολος.
Πρόκειται για το ιερό της Νύμφης όπως μαρτυρά αρχαία επιγραφή: “Όρος ιερού Νύμφης” (σήμερα στο μουσείο Ακρόπολης). Οι Νύμφες συνδέονται στην αρχαία παράδοση με τα νερά, χθόνιες θεότητες προσιτές στους ανθρώπους. Η λατρεία της συγκεκριμένης σχετίζεται με την Αφροδίτη και την Ήρα προστάτριες του γάμου. Χιλιάδες λουτροφόροι και θραύσματα αγγείων (από τον 7ο αι. π.Χ.), που χάριζαν στην Νύμφη για εξαγνισμό του γάμου τους τα νεαρά ζευγάρια, βρέθηκαν εδώ: όλα τους απεικονίζουν τελετουργίες του γάμου, μύθους, αναγράφουν ονόματα και ευχές. Η λουτροφορία εικάζεται ότι γινόταν με νερό που έφερναν από την περίφημη και ιερή εννεάκρουνο Καλιρρόη κρήνη, ανατολικότερα στις όχθες του Ιλισού.
Όμως ο βράχος της ακρόπολης κατέβαζε και κατεβάζει ακόμα νερό, που πέρα από την ύδρευση θα πρέπει να σχετιζόταν και με τις τελετές στα πόδια της Νύμφης. Όπως έκπληκτος παρατήρησα χτες, σε μια διπλή δεξαμενή πίσω από το ιερό της Νύμφης, που εφάπτεται του υστερορωμαϊκού τείχους (3ος αι.) της ακρόπολης, τρέχει ακόμη νερό. Μέσα από τα αρχαία πήλινα κιούγκια κυλά μικρή ποσότητα νερού που κάποτε διοχετευόταν παρακάτω προς τον οκισμό ως την ύστερη αρχαιότητα.
Αν περάσετε αυτές τις μέρες από το ιερό της Νύμφης, θα δείτε και μια σύγχρονη προσφορά στο ιερό της, καθώς κάποιος της αφιέρωσε ρόδια, ανανά, χουρμάδες κι ένα πορτοκάλι- ίσως επιθυμώντας έναν καρπερό, φρουτώδη γάμο.