11 Νοεμβρίου 2018
Με αφορμή την πρώτη πατριαρχική λειτουργία μετά το 1922 στη Σηλυβρία, που τέλεσε ο οικουμενικός πατριάρχης Βαρθολομαίος με τον μητροπολίτη Σηλυβρίας Μάξιμο στο σημείο που βρισκόταν ο ναός των Γενεθλίων της Θεοτόκου, βρεθήκαμε στην άλλοτε κραταιά περιτειχισμένη θρακική κωμόπολη.
Η μισαλλοδοξία και η αδιαφορία δεν άφησαν τίποτα σχεδόν όρθιο από τα βυζαντινά τείχη της Σηλυβρίας με τις τρεις πύλες, από το κάστρο της ακρόπολης, από τα σχολεία, την εκκλησία του αγ. Σπυρίδωνα παλαιολόγειας περιόδου, την βυζαντινή εκκλησία (14ος αι.) του τυχοδιώκτη αξιωματούχου Αλέξιου Απόκαυκου (σώζεται μόνο μέρος της υπόγειας κινστέρνας του ναού), τις νεότερες εκκλησίες, το σπίτι του αγ. Νεκταρίου επισκόπου Πενταπόλεως.
Είναι δυστυχώς ελάχιστα τα δείγματα της ρωμαίικης, της εβραϊκής και της αρμενικής παρουσίας στην Σηλυβρία (μόνο θραύσματα τάφων και ξεχαρβαλωμένα -με ελάχιστες εξαιρέσεις- σπίτια του 19ου αι.).
Περιηγούμενος στην ακρόπολη της Σηλυβρίας πρέπει πια να ψάχνεις πολύ προσεκτικά με τα μάτια τα σπαράγματα που διασώθηκαν από το παρελθόν της.