24 Ιουνίου 2017
Στα Νέα Παλάτια, στον Ωρωπό Αττικής, οι Μαρμαρινοί τήρησαν και φέτος τα έθιμα του Κλήδονα. Κινήσαμε πομπή αργά το απόγευμα προς την θάλασσα με τον μαστραπά ανά χείρας. Όταν φτάσαμε, σκύψαμε εκεί που σκάει το κύμα και μετρήσαμε υπομονετικά και φωναχτά σαράντα κύματα, όσα περνά ο έρωτας, η αγάπη κι η συμβίωση. Ύστερα γεμίσαμε τον μαστραπά με θαλασσινό νερό και τον σκεπάσαμε με ένα κομμάτι κόκκινο ύφασμα. Η πομπή επέστρεψε, με την Ζωή να κρατά τον μαστραπά με το θαλασσινό νερό χαρούμενη. Στην διαδρομή φωνάζαμε ονόματα κοριτσιών και αγοριών, όποιος κι όποια άκουγε το όνομα αυτού ή αυτής που επιθυμεί, έριχνε μια φτυσιά· έγινε χάζι μεγάλο. Φτάνοντας μάς περίμεναν αναμμένες τρεις φωτιές (όπου σιγοκαίγονταν μαγιάτικα στεφάνια και ξύλα), μια για την παιδικότητα, μια για την νεότητα και μια για την γηραιότητα.
Πηδήξαμε πάνω από τις φωτιές και βάλαμε τον μαστραπά πλάι τους και τα ελεύθερα κορίτσια, μα και τα αγόρια, έβαλαν μέσα τα σημαδάκια τους (καρφίτσες, δαχτυλίδια, κουμπιά, σταυρουδάκια κι άλλα μικρά συμβολικά του καθενός). Σήμερα τραγουδώντας στιχάκια του Κλήδονα με υπονοούμενα ερωτικά θα βγάλουν από το θαλασσινό νερό τα σημαδάκια τους. Νά ‘ναι και φέτος καλορίζικα τ’ αρραβωνιάσματα και οι έρωτες ποθοπλάνταχτοι!
“Ανοίγουμε τον Κλήδονα με τ’ Αηγιαννιού τη χάρη
κι όποια ‘ναι καλορίζικια ας έρτει να το πάρει!!!”
Στο λυκόφως ενός ακόμη εθίμου αισθάνομαι τυχερός που το πρόλαβα κι είδα και την μάνα μου να πηδά πάνω από τις φωτιές.